Çok kızgındı semtin kabadayısı
Çünkü o dayıların dayısı
Kendini bir şey sanır Allahın ayısı
Vurduklarının belli değil sayısı...
Kahvenin kapısına bir tekme attı
Herkes korkudan pusuya yattı
Var gücü ile bir nara attı
Dedi: Ulan kim süleyman?
Benim diyen bin pişman
Herkes susmuş çıt çıkmıyor
Kimse kafasınını kaldırıp ona bakmıyor
Arka masalardan ince bir ses
Sanki alımıyordu nefes
Dedi Süleyman benim yeğen
Sensen ölümlerden ölüm beğen! ...
Aldı eline vurdu beline
Ne geldiyse söyledi diline
Tekmeler tokatlar havada uçuştu
Zavallı Süleyman belasını bulmuştu
Yediği dayaktan düştü bayıldı
Sağlam yeri kalmadı çok zor ayıldı
Güç bela yerden doğruldu
Hayret kahkahalarla gülüyordu
Param parça olmuştu cebindeki çakmağı
Dedi:- Ben Süleyman değilim?
Kandırdım ahmağı! ..
27 -01 -2006
Antakya - Hatay
Tlf:0 326 2156779.
Ahmet MansuroğluKayıt Tarihi : 27.1.2006 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstatlardan bir şeyler öğrenmek amacım, zorlu bir yol olduğunu da örnekler okudukça anladım.
Başaramayacak olsamda okuması keyif zaten.Buda yeter.Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)