Sen de gidiyorsun demek, ölümsüzler kentine
Deme, deme, ağlamaya gözyaşım yok
Ne karlı dağlarım var besleyecek gözlerimi
Ne de Güneş’e ulaşamamış pınarım
Hep sana ağladım
Yanıyorum yangınlar içinde
Hayaller
İçinde bin bir ümidi saklar
Yeni doğmuş bebekler
Ölmeye yüz tutmuş ruhlar seni bekler
Yaşamak hayal etmekten mi geçer
Ölmeye yaklaşmış an ve an
Gözlerinden yaşlar akıyor bir bir,
Ağlamakta mısın nedir?
Kar yangınlarından kaçan yağmurun
Gözyaşında aksi mi vardır nedir?
Yağmurun gözlerinden
Bir neslin mi var?
Alnımda el yazması aşk
Kırışıklar arasında kaybolmaya yüz tutmuş
Alnımdan aşağı ıslak düşünceler
Kalbimle buluşmuş
Yılların kasvetli rüzgarı
Yüreğime üşüşmüş
Gözlerine perde inmiş
Kirpiklerinden aşağı bir yağmur yağıyor
Ümitlerim yokluğunda birbirine üşüşmüş
Perdenin kenarından bir bakışına hasret
Beni sevdiğini gözlerinle söylemeni bekliyor
Gözlerin de yalancısı kaktüs dikeni gibi batıyor
İçimde unutulmak var
Bir an içinde saklanmış da olsa
Bütün ümitlere zühur etmiş
Yokluğun misali
Ürkek serçeler ötüşündeyim
Sensiz bir hayalin olmadığı
El ele, göz göze, diz dize
Bir bahar sabahından çalınmış güneşle
Gecelerin yağmuru yağarken göğe doğru
En güzel koku, ne güzel bir kanmışlık
Güneş yine sabahın suyunu içiyordu
En güzel uyku sabahın uyunmamış uykusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!