Süleyman Daşdağ Şiirleri - Şair Süleyman ...

Bugün benim olmalı,
Yürümeli, koşmalı, bağırmalıyım bugün,
Umarsızca.
Ne çoluk ne de çocuk olmalı zihnimde,
Ne de bir düşünce.

İnsan bir çiçekçi olsa,
Renklerin içinde kaybolsa,
Renklere çiçekler dağıtsa,
Renkler gibi kaynaşsa,
Rengârenk insanlar mutlu bir demet olsa.

Bugün Çarşamba.
Bayram işe yetişmeye çalışıyor kardeşiyle.
Herkes koşturuyor bir yerlere sabah telaşıyla.

Bugün Çarşamba.
Bayram askerde,

İnsan bir numara olmalı;
Ya da son.
Yani bir doğrunun iki ucu.
İkisi de başlangıç ve aradakiler.

İki ucu kaynatsak,

İnsanlar olmalı;
Kışın soğuğunda, ayazında üşüyen,
Aç, açıkta olmayan,
Sıcak bir yuvası olan.

İnsanlar olmalı;

Çok çalışkan biriydi çook…
Hep koşturuyordu bir yerlere…
Bir şeyleri halletme telaşı vardı…
Sanki Atom Karıncaydı, kendince çözümler üreten.
Ne zaman selam versem;
Tebessüm eder, başıyla cevap verir giderdi.

Ne harikadır şu çöpçüler!
Vücudumuzu temizler,
Ruhumuzu temizler,
Hayatımızı temizler.

Ne harika bir meslektir çöpçülük!

Çocuklar...
Özel çocuklar.
Özel okullarda yetişen,
Dünya’dan haberdar,
Toplumdan kopuk özel çocuklar,

Bir dilberin memelerinde uyanmış.
Bu sabah İstanbul.

Martılar uçuyor, dudaklar yorgun.
Rüzgar dilber, dillere destan bugün.
Mest ediyor süründüğü herkesi,

Sabahları kaldırımları arşınlarım
Siz uyurken.
Yalnız bir martı kaldırımlarda
Siz uyurken.
Kimi yolda, kimi işte, kimi secdede
Siz uyurken.