Ne zaman çıkıp gitsem ,
Bu şehrin sokaklarına
Yollar sanki seni getirir bana.
Her adımda sana biraz daha
Biraz daha
yaklaşacakmışcasına
Ben hiç şahit olmamıştım.
Ay ışığından sonra ,
Menekşe kokularının estiğini.
Gözlerin ayışığı ,
Kokun çiçek deryası.
Başını döndürüruyorsun adamın .
Herkesin bir şiiri vardır elbet.
Kiminin sarılıp uyuduğu ,
Kiminin ise hayaliyle avunduğu.
Sevda bu ya :
Ne bahane dinler ,
Şiirin tam içindedir kadın.
Söyletir kendini ,
Hece hece ,
Kelime kelime.
Dokunur adama gülüşü ve gidişi.
Öyle bir güler ki ;
Şimdi diyorum tam da şimdi :
Özlemin , hasretin , sevdaların
En kuytusunda amansız dirilişi.
Belki de bu nusibet ,
Insanın kendine gelişi.
Tam da şimdi diyorum :
İzliyorum seni yine bu gece ,
Tavana kurduğum sahnede
Salonu kapatmış tek seyirci gibiyim :
Gözlerim üzerinde.
Bakıyorum uzun uzadıya,
Bir solukta kalıyorum.
Eylül hazandır biraz da hüzün.
Seni benden ayrı birazcık düşün.
Nasıl eksik , nasıl eski ,
Nasıl da yalnız.
Kimsesiz kalmış...
Şimdi bana biraz sen kat.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!