Bir gün,
Hiç beklemediğim bir anda
Kapı çalınsa.
'Kimo' dediğimde ben,
Senin sesini duysam.
Kapıyı açtığımda,
Hayat senin bana garezin ne?
Ne yaptım ben sana
Neden bu işkence?
Artık dayanamıyorum
Takatim yok yeni bir vurguna
Ya al şu canımı benden
Hala gözlerimde bana o son bakışı
Andıkça ağlarım akar gözümün yaşı
Takatim yetmiyor artık bu yalnızlığa
İnan sensiz zor geliyor yaşamak bana
Canımın canı dön gittiğin yerlerden
Elimde değil unutamıyorum seni ben…
Bu yorgun kalbim birgün duracak
Saatler vuslatı elbet bulacak
Bilinmez diyarlar mesken olacak
Ben herkes gibi ölmeyeceğim...
İçimde alevler sönünce birden
Bir gül misali nasıl solduğumu
Benim yerime anlat İstanbul.
Ne kadar acıyla dertle dolduğumu
Neler çektiğimi anlat İstanbul…
Küçük yaşta yıktılar umutlarımı
Hayat;
Benden aldıklarını getirmedi hiçbir zaman
Götürdü uzakların en uzak diyarlarına.
Hep yalnızlıklar kaldı yanı başımda,
Ve serseri ayrılıklar.
Umutlarım bir kuş gibi uçup giderken
Yollarımız ayrı bizim
Platonik aşkımsın sen
Herkeslerden saklım gizlim
Platonik aşkımsın sen.
Yasaklanmış sevda gibi
Terk edip giderken dönmem demiştin
Şimdi neden bana dönüyorsun ki?
Unuturum adını anmam demiştin
Şimdi neden beni soruyorsun ki?
Kalbimden aşkını sildim demiştin
Git!
Nasılsa kaybettin beni.
Nasılsa hançerledin son sözlerinle yüreğimi.
Şimdi git!
Zaten söz verdiğimiz yeminler çoktan bozuldu,
Bilmeni istemiyorum seni sevdiğimi
Kalbim feryat etse de susuyorum.
Gözlerim sana mühürlenmiş gibi
Nereye baksam seni görüyorum…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!