Yalnızlığın yabanacılaşmayı da beraberinde getirdiğini söyleseler kahkahalar ile gülerdim…
o kadar yabancıyım ki herşeye ve insana
kimin zoruna gitmezki unutulmak unutmak daha kolay ve hesap gerektirmez bir durumdur oysa. Kimse kalkıp size beni neden unuttun demez. Demesi için gereksinimi kalmamıştır zaten unutulmuş olan unutmuşturda aynı zamanda. burda bir çelişki var: unutamadıklarım unutuyor beni; unutulan unutuyorsa unutamadıklarımız neler? Kanun hükmünde karanameler buyurmadığımın farkındayım. Ancak söylediğim her söz bana dönü ...
nihayet buldum