Süleyman Altunbaş Şiirleri - Şair Süley ...

odamın penceresinde,
ayakta,gökyüzüne karşı çayımı yudumlarken,
şahrud, fonda “selvi dalı”nı öyle içli seslendiriyor ki…
kopup gidiyorum bu diyârlardan
iklimindeyim…
Sen geziniyorsun ıslanan gözlerimde

gülüşünün kanatları dokunuyor kalbime
kelebek gibi…
sevgilim olmalıydın çiçek çiçek
şebnem şebnem kokmalıydın üstümde
güneşle yavaş yavaş eriyip
damarlarımda dolaşmalıydın

Papatyam
karanlığın kuzgunî kolları sarıyor geceyi
en mavi yerinden
yollar…
yollar görünüyor ….
uzak…

Kelebeğim,
bu kentte her yalnızlık kendini ağlar...
bende aklıma her düştüğünde Seni ağlıyorum...
içimin uzayan koridorlarının sonunda bekliyorum Seni
.....gellll...
desem,gelir misin....? ? ?

##___________

yoksulluk ve yorgunluk kokan sabahlarımda
bir sancı takılıyor boğazıma kravat misali
ve şimdi “aşk” ağlıyor yüreğimde…

##___________

Bir akarsuyun mecrasında akışı gibi
Bir dağın yamacında rüzgâra bedenini teslim eden çiçeğin
Sağa-sola tebessümlerle sallanışı gibi
Yayla dumanında siluetleri görülen taş evler gibi

Cümleler kekeliyor bir araya gelirken
düşlerin menzilinde yitiriyor mavilerini
şafağın diri güneşi altında
sessizce sabahı soluyor
ve vitrin camında yüzü
camın serinliğinde kendini süzüyor

##___________



serçe telaşlarında
tanıdık bir yabancılık girdi aramıza

MAVİ…Bende Kokun…MAVİ

âsi serçem,
ilaç için güzel bir şey söyle
“belki”nin öbür yanını denemek istiyorum
hayatımın resmi, gülüşünün estetiğinde

Solgun bir sonbaharın ateşe dönen kızıllında
çarpıyor bu delişmen yürek
öylesine içten,öylesine vurgun…
derin kalemden incecik bir sızı satır aralarına yerleşen…
beklentilerin sığınağında üşüyorum
korkak ellerim…