Süleyman,adnan ve Ben Şiiri - Yiğit Yurtal

Sancılı bir çocukluğum vardı diye bahsederdi Süleyman,
Süleyman’ın psikolojik sorunlarını olduğunu düşünürdüm hep,öyle kalmıştı akıl defterimde,
Bu yüzden de hep ona bir baba gibi davranıp hatalarını düzeltmeye çalışırdım,
Bu durumdan rahatsız olduğu söylenemez,
Bu durum beni yoruyordu elbette fakat onun çocukça gülümsemesini görmek tüm yorgunluğumu bir süreliğinede olsa göz ardı ettiriyordu,
Adnan sessiz biriydi,
Onunda canını yakan bir geçmişi vardı..
Gerçi çokta bahsetmiyor,bahsi geçtiğinde ötelemek için çırpınıyordu,
Onunda yaralarını kapatmak için çabalayıp duruyordum,
Her sohbetimizde istemsizcede olsa gülüyor,yorgunluğunu bize belli etmemek için elinden geleni yapıyordu
Hepimizin
Sancılı bir çocukluğu,
Ağır geçen bir gençliği vardı...
Süleyman sakal bırakmayı pek sevmiyor, sadece elleri ile bıyıklarını okşamaktan hoşlanıyordu...
Adnan sinek kaydı takılıyordu,
Süleyman her ay Tutunamayanları bitiriyor,ezberlemeye çalışıyordu,
Her defasında bize istediğimiz bir yerden okutup kendisinden devam etmesini istememiz söylüyordu,
Her defasında güzel başlayıp sonunda tökezliyordu,
Tıpkı Oğuz Atay’ın dediği gibiydi;
Bu yaşantının da sonu kötü bitecekti.YY~445