Güneş ışığı yaktı diye mi kurur, kavrulur yapraklar...
Işığı değilde derinindeki sıcağı gören sevdalar...
Işık sevgidir, alevi ise ise aşk, bunu kim anlar..
Kim suçlayabilir ki alevlerin savrulan şuledarını...
Su ışıl ışıl akar da kim gördü ki güneşin şulesini...
Evet, ışık saçan sevsadır, alevi ise aşk’ın şivesi...
Kim atabilir ki benliğindeki zuhrenin zehrini..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
