12.07.1964 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. Akşam kız sanat mezunu terzi, hayatını evlatlarına adayan bir anne ile şöför bir babanın kızı. İlkokul 5' e kadar Şişli-Çağlayan'da yaşadı. Babasının işi Pendik'e taşınınca ailece geldiler ve hala orda yaşıyorlar.
İlkokul ve liseyi Pendik'te bitirdi. Kafası çalışan, zeki, çalışkan bir öğrenciydi. Öğretmenleri onun bankacı, gazeteci mesleklerinde başarılı olabileceğini düşündüğü için okumasını istiyordu. Ama o ailesine ekonomik katkıda bulunmak için çalışmak istediğinden üniversite sınavına bile ...
Yakışmaz bundan sonra bana üzülmek..
Sırıtır yüzümde hüzünler...
Ağlamaya kalksam komik olurum...
Kederlensem üstümde emanet durur..
Kalbim sevgi ile atmaya, yüzüm hep gülmeye,
sevdiklerime neşe saçmaya,
Ben istediğim içinmi yüreğimde yaşadın bunca zaman
Yoksa istesemesemde sevginmi güçlüydü? ..
Bilmiyorum...
Seni yitirmeyi hiç istemedim oysa
Belki inanmak istediğim bir güçtün,
Belki de acımasız hayatımda bir teselli
yüreğimi de götürmüştün giderken
yada sen almayı istemiyordun da ben yollamıştım yanında
sana iyi baksın diye
yüreğin üşümesin diye
bir daha sevmelere dayanamaz diye..
sandım ki senin yanında mutlu olmaya devam edecek
Benim kocaman bir yalnızlığım var..
hayatımdaki her insanın yaşattığı kocaman yalnızlıklarım
Başımı dayayacak her omuz arayışımda düştüğüm hüzünlerim
Elimi tutacak birini her aradığımda yaşadığım boşluk
Ne zaman sen ben değil biz olacağım yürek arasam
Karşımda bulduğum mesafeler zamansızlıklar imkansızlıklar
canımın acısına alıştım artık...
yokluğun eskisi kadar üzmüyor beni..
belkide içimde hep seni yaşattığım için olsa gerek
seni düşünmemeye çalışmak da çözüm oluyor bazen
akşamları üstüme hücum etsede senli düşünceler
kovuyorum onları kafamdan içim acıyarak...
Zamanı geri getirmek mümkün olsaydı…
Seni sımsıkı tutardım…
Kayıp gitmezdin ellerimden yaban ellere.
Senden vazgeçtim demeseydim, kimbilir…
Kimbilir belki gerçekten herşey başka olurdu…
Şimdi sen uzak diyarların insanı,
ne çok şey söylemek isterdim sana..
hepsi dilimin ucundaydı…
yutkundum..
sessizliğin çığlıklarına bıraktım kendimi.
isyanım avaz avaz haykırdı nerdesin diye..
içimde taşan yağmurlara saldım kederimi..
Yağmurlarım yüklü bulutlarımda
Bir şimşek bulsa
Küçücük bir kıvılcım
Bardaktan boşanırcasına
Dolu dopdolu
Sağanak sağanak yağacak hüzünlerime
Ölüm çok şey değiştiriyor insan hayatında..
Hayatını yeni baştan şekillendiriyorsun ellerinle
Önceliklerin, düşüncelerin, gelmişin geçmişin hepsi karışıyor
Ve sonra geleceğe başka bir gözle bakıyorsun
Hatta kendini yok sayıyorsun
Geride kalanları düşünmekten kendini hatırlayamıyorsun
Bu akşam şu köşedeki loş masada oturacağım garson…
Gözlerden uzak olayım kimse beni görmesin..
Masamdaki mumu yakma sakın, içimdeki Şule yeter bana..
Meze de istemem, hayallerimle doyacağım …
Bana bir şişe şarap getir yeter…
Servis istemem, kadehimi doldururum bittikçe..
-
Kamran Özkarafakılı
Tüm Yorumlarşiirlerinizi beğeniyle okuyorum sizinle yazışmak isterim...sevgiler