Suları Mızrak Kesilen Şehir

Kar tipi kara kış coğrafya kader
Ayazında akşamların şehre aç kurtlar iner
Soğuk yanığı nedir bilir yoksul insanları
Topraktır damları burada evlerin
Duvarları kerpiç
İçleriyse buğulu ekmek sıcağı

Dışarısı buzdur mecaz değil, kelime
Vücuda tam oturmuş usta işi elbise
Bir metreyi aşkın buzdan mızraklar
İştahını kabartarak sabırla bekler
Dikkatsiz bakan nicelerini kandırır
Silaha dönüşen avcılar bu haliyle kımıltısız
Fare deliğinde bekleyen bir kediyi andırır
Pusuya yatmıştır tepetaklak yol kenarında
Dalgın kederli başı dumanlı
Bir insan geçişi gözler

Saçakların altına uzanmış kaldırımlar
Kışın ölüm yoludur bu serhat şehrinde
Yayaların yolun ortasını tutuşları bundandır
Canlarını arabaların önüne atışları bu yüzden