güneş yakana konsun dolaşsın
rüzgar garipdostun yapraklarına
ateşböceğinin uykusunu kaçırsın
ağlama umut kalmadı mezar başında
gözyaşlarımızı serelim günün alnına
gül kurusu avuçlarına, hergün sulanan
bir bahçeden koparılmış leylak alasın
koca ceviz altında ak kiraza asılan
bir evlek gökyüzünde takılıp kalasın
olur ya gemimiz yanaşmıştır limana
bahçe karıklarında yaşlı çimeni gördükçe
yalnız ağlamanın da bir hicranı olmalı dersin
sularda gördüğümüz kırılmalar sürdükçe
oturur arklara yarpuzları biçersin
gerek yoktur sevilmediğine dair gümana
uzaktır sevgiler, en yakını bin asırlık
kanat çırpmak kuşların ahdidir çucuklar
yorgun gözlerinde nohut ekşisi yalnızlık
gökyüzü sonsuzdur, ufukta suları kuçaklar
el salla çocuğum el salla kervankırana
(06 Haziran '98, İstanbul)
Ethem VayvaylıKayıt Tarihi : 25.1.2002 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!