Sular Yanıyor Şiiri - Ömer Kara

Yağmurlar ıslanmış kışlar üşümüş
Bir yara kanıyor, sular yanıyor
Rüzgâr ötelere sitem taşımış
Dünyalar dönüyor, sular yanıyor

Yasaklara mahkûm olmuş yasaklar
Düşmüş kendi oyununa tuzaklar
Bana benden yakın olan uzaklar
Sevdamı sınıyor, sular yanıyor

Karanlık içinde parlar sözlerim
Baktım ardım sıra yoktur izlerim
Yarına umutla bakan gözlerim
Zamanı kınıyor, sular yanıyor

Sona vardım derken başa gelmişim
Toprağıma su yürümüş, solmuşum
Ümitler terk etmiş, ıssız kalmışım
Ellerim donuyor, sular yanıyor

Dünya küçük geldi benim ölçüme
Umutsuzluk umut kattı göçüme
Sevgiyle, vefayla dolu içime
Bir boşluk iniyor, sular yanıyor

3 Şubat 2005-İstanbul

Kul Seymani