Sular ve İnsanlar...

Bakarsın bir ninni söyleyen ana,
Aşkına ağıtlar yakan sevgili
Her çukurda yaşla dolu bir çift göz,
Ağlayarak yola bakan sevgili..

Otları okşayan şefkatli bir el,
Ağaç dallarını öpen dudaklar,
Mehtabın altında dalgalı ayna,
İçinde bin çeşit hayalet saklar..

Taşlara baş vurur, yalvarır gibi,
Bazen secdeki iyi bir dindar.
Bazen; yollarını şaşırmış şaşkın,
Bazen; öc alıcı kötü bir kindar..

Kayalar dibinde saklanan suçlu,
Acele acele kaçan bi hırsız,
Sonra; yaptığına pişman bir gönül,
Herşeyden habersiz masum, güzel kız..

Ta ki uzaklardan dolaşan dargın,
Bazen; bir girdapta ağarmış bir baş,
Upuzun uzanıp yatan bir yorgun,
Güneşe bakan durgun gözler, şaş..

Bir gölcük üstünde kırışmış alın,
Bakarsın, hiddetle çatılmış kaşlar.
Öksüz çocuk gibi ayağı yalın,
İsyanla etrafı yıkmaya başlar..

Sağa sola yalpa vuran bir sarhoş,
Hiçbir şeyden korkusu yok; er kişi,
Bazen de; şen, şakrak, hoppa bir güzel,
İnsanı baştan çıkaran dişi...

Bulduğunu yutan korkunç canavar,
Dağları inleten deli kahkaha..
Bazan; eller açık, yalva ha yalvar,
Bir sufi ki; gönül vermiş Allah'a..

Sofralar donatan mertce bir yürek,
İlacı şifalı, müşfik bi doktor,
Sular üzerinde düşünmek gerek,
Onları anlamak, anlatmak çok zor..

Utangaç bakire, Edepli bir yüz,
Aşık olmuş ona bütün bu yerler,
Durgunlaşmış dalgın bir göz uykusuz...
Sular insanlara, ne çok benzerler....

Ekim - 1970 - Oltu/ Çamlıbel Köyü
Seyfeddin Karahocagil