Sular götür beni can aldığım yere

_ ey kam
kendi kayığımı kendim çekerek
dingin sulardan aşağı nehre
mavi ve yeşil çalkantılarla akıyor hayatım apak köpüklerde

nereye varır bu yolculuğum şu taşı toprağı altın şehirde

_med zamanlarının zorluğu var küreklerimde
şıpır şıpır suların derinliklerinde
eğilmiş ağaçlardan nehire dökülür kaygılarım
akıntılarla denize yol alır tekne

bıraktım dümeni artık kendi haline

_ ey ülgen
vardığımda güneşin yukarı kalktığı yere
dingin sularından inerken nehire
deniz bir fırtınayla göründü birden

yarıldı gökler şimşeklerin kırık ışıklarıyla
avuçlarımda onmaz yaralar
su köpük köpük patlayan canavar

_ yaralı yüreğimde
enboliden firak darlanmalar ve ardımda bıraktığım iştahı kabarmış azgın dalgalar

şimdi ruhum yeşil maviliğin derinliklerinde

artık tam ortasından yarılsın bu tekne
sular götür beni can aldığım yere

kızgın temmuzun öğlen güneşinde

*Arthur Rımbaud'a bir nazire.