Sular da Yürür Şiiri - Esma Özdemir

Sular da yürür biliyor musun?
İnsan gibi...yol bulduğunca giider.
Ve, durur o da, bizim gibi...
Çıkmazlarda, kuytularda, dinlenir.

Bazen, geri vurur sular;
Gümbür gümbür, sele durur ortalık...
Bazen, dönemez geriye
Kalır olduğu yerde, öylece
Eli-kolu bağlanır...
Döner- durur kendi etrafında
Yükseldikçe yükselir;
Gölet olur önce
Sonra göl olur, göllendikçe.

Aşklar da su gibidir bazen
Yürür gidebildiğince.
Ama, bir yere kadar ki,
Oraya gelince
Daha fazla gidemez ileriye.
Belki de dönemez geçmişine
Oracıkta kalakalır su gibi, öylece
Döner durur kendi eksenince
Çırpınır durur panik içinde
Kanatsız kalmış kuş eziyetinde...

Bazen de herşeyden farklı olarak
Çoğaldıkça çoğalır
Durdukça, dinlendikçe
Güç bulur, yükselir
Kendi ayakları üstünde...

Ama, bir şey var ki
Hiç yakışmaz aşkların kimliğine
Kin, nefret ve öfke..!

Çirkinlik içinde
Bulaşınca sevgiye
Yüreksizce kirletilince
Olur mu dersin ey can
Yürümeyince...?

Yapılır mı
Kıyılır mı
Katledilir mi
Böyle bir güzellik
Böyle bir yangı
Böyle bir sevda
Nerede görülmüş gülüm!;
Ab-ı hayat gibi kutsî
Her damlası bir ömre bedel
Her katresi, bütünüyle aşk...

Hiç olur mu hebâ
Hiç boşu boşuna
Harcanır mı sence
Ziyan edilir mi ki..?
Böyle bir sevgi
Nerede görülmüş canım!

Esma Özdemir
Kayıt Tarihi : 11.11.2003 16:13:00