Aşkın ölümüne şahitti vakit
Güneş gökyüzünden indi üstadım
Bitimsiz hasretti bozulmaz akit
Geceler mahşere döndü üstadım
Can canan kalbinden olunca sürgün
Yüreğini sardı çile-i vurgun
Bulutlar gözyaşı döktü de her gün
Yıldızlar karardı söndü üstadım
Gül dalı bülbüle olunca mezar
Gökyüzü yas tuttu etti intizar
Vefasızlık denen o keskin hızar
Vuslatın boynuna bindi üstadım
Yârin kurşunları yüreği deldi
Efsunlu bir gölde bir suna öldü
Ruhunda zemheri ayazlar kaldı
Ağlarken gözyaşı dondu üstadım
Acı bir ihanet kalemi kırdı
Bu aşka vuslat yok kelamı verdi
Şeytanlar sonunda murada erdi
Yürek cehenneme kondu üstadım
Dermanlar derdime olsa kafile
Ruhumda sızılar dinmez nafile
Tarihe hicrandır bu aşk-ı çile
Çöl ilk kez Mecnun’u yendi üstadım
Bir ferman okundu gülün diliyle
Ateşler yakıldı gülün dalıyla
Aslı taht yaptı da Kerem külüyle
O an sular bile yandı üstadım
Kayıt Tarihi : 7.7.2010 09:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İhsan Turhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/07/sular-bile-yandi-ustadim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)