Sular Şiiri - Sei Süable

Hüthüt kuşlarını susuz bırakır

Guguk kuşlarını ise diri tutar

Durmadan sömürülse de Alakır

Sömürenlere âşık olur sular

Sular ki bu bedenin daima asık çehresi

Kan gölü için değil de bir kansız için ağlar

Yüzlerce bataklıkla dolu olsa da çevresi

Zemzem kadar duru olduğunu zanneder sular

Ne diye yağmur duasına çıkarsın be hacı

İffeti olan bahçesini gözyaşıyla sular

Senin istediğin meret ölümden bile acı

Nefesin değil nefsin olmak istiyor sular