Sular Şiiri - Gazikurdoğlu Mustafa Kurt

Nice sular akıp gider, boşa mı acaba?
Hiç durağı yok mu sanırsın, be hey cühela!
Telâşla varmak istediği o son noktaya
Varınca özlem duymaz mı acaba arkaya!

Geçtiği yollar o kadar çileli ki, başı
Her yerde iz bırakmış, yaralı gönül taşı!
Hangi taşı kaldırırsan bak, gel gör ki şaşı!
Altında ordan geçenin birikmiş gözyaşı!

Geçtiği yerlerde nöbetçi sanki ağaçlar,
Elvedâ dercesine şarıl şarıl şarıldar,
Kâh öç alırcasına hızla kıyıya çarpar!
Kâh kıyı ondan kurtulurcasına mırıldar…

Bazı zaman sakin ve sessiz, bazı çok hırslı!
Bazen acımasız, tanımaz –bilmez- engeli!
Bir de baktın zalimken tutmuş mazlum elini,
Ne garip, çünkü o daim düşler emelini.

Onca bitkiye haz duyarak vermişken hayat,
Arkasında kalanlar şimdi oluyor bedbaht!
Gitme dese gidecek, onun gönlündeki taht
Yaşamanın kanunu, bazen ayrılmak da şart!

Nasıl da raks ederdi içindeki balıklar,
Çiçekler etrafında ne nazlı sallanırlar,
Bu ritm sayesinde aldırmaz yüküne taşlar
Ufalıp kum olsalar da yine hayattalar!

Rüzgâr bazen gitmeye engel olmak isterse,
Gücüne erişemez, fikrini değişirse,
Güya yardım etmek niyeti yolcu prensese,
Gayesiyse sıcaktan serinlenmek meğerse!

Bütün bunlara rağmen onun hülyası derya,
Huzura varmak için gece gündüz akar ya!
Çektiklerini hatırlamak istemez güya!
Fakat vardığı yer ise bambaşka bir dünya!

Doğanın prensesine nerden geldin sorulmaz,
Türlü mahlûkat görür, cinsini dahi bilmez,
Kılıkları hep aynı, lisanlar anlaşılmaz,
Derya, onun gelişine dahi hiç aldırmaz!

Bir ara özlemle dönmek isterse geriye,
Geçtiği her yere hasret, o güzel menzile,
Geçmişe dönülmez artık, düşleri nafile!
Dertleşmeye başlarlar yeni gelen nehirle…

Aynı yolları teptim, mazim ağlıyor hazin!
Durmadan koştum; sonbahar, kış, ilkbahar,yazın
Burada huzura eriştim, geçmişim hüzün!
Üzülme, senin de böyle imiş alın yazın!

Her gün yüzüne doğan güneşe hasret kaldı!
Engin sulara daldıkça gerçeği anladı!
Biri pek mutsuz, diğeri huzura karıştı!
İkisini de Deniz Ana bağrına bastı…

Zaten zuhuratları deryadan değil miydi?
Bulutlardan damlacık yeryüzüne inerdi,
Bir damla sudan koskoca olan bunca nehri
Yine deryadan başka kim zapt edebilirdi?

Bu tasvir mahiyetini belki anlarsın ya,
İtikadın yoksa hiç boşa çaba harcama!
Gerçeği görürsün gidince öbür tarafa!
Çilekeş'in ikazı kalır fani dünyaya!

(Gemlik/Bursa)