Sükut haray çekdi:-Bene söz verin,
Neden sakitlikden doğuluram ben.
Yanıb alışmağa azca köz verin,
Soyuqda.şaxtada boğuluram ben.
Sükuta söz verdik,qulaqlar batdı,
Dünyanı sessizlik alıb da getdi.
Sükuta köz verdik,bir ocaq çatdı,
Istisi kelbimde qalıb da getdi.
Sükutun harayı sessizlik imiş,
Derdinin çarasın tapdı,ne tapdı.
Könlümün harayı sensizlik imiş,
Yerle göy arası çapdı,ne çapdı.
Kayıt Tarihi : 29.4.2011 05:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!