Sükûtun Gölgesinde Şiiri - Sinem Özdemir

Geceler mehtâbı saklar hicrân ile,
Kalbimde aşkın nâleleri inler gizlice.
Sen bir nefhâ, sen bir yâdigâr-ı şeb,
Ben ise firkatinle sâkit bir çilekeş.

Ey câna mihmân olmuş hayâl-i nâzenîn,
Bir tebessümünle bahâr gelir ömrüme.
Lâkin neyleyeyim, sen yoksun buralarda,
Sükûtunla mühürlü cümle geceler.

Kâh bir şark-ı muzdar, kâh bir eski mektup,
Her şey sende kalmış, ben zamânda kayıp.
Gözlerin, vuslatın kudsî aynasıydı,
Şimdi o gözler de bir başka diyarda.

---

Günümüz Türkçesi: “Sessizliğin Gölgesinde”

Geceler ay ışığını saklar hasretle,
Kalbimde aşkın iniltileri sessizce yankılanır.
Sen bir nefes, sen geceden kalan bir hatıra,
Ben ise ayrılığınla suskun bir çile çekicisiyim.

Ey ruhuma misafir olmuş o zarif hayal,
Bir gülüşünle bahar gelir hayatıma.
Ama ne çare, sen yoksun artık buralarda,
Sessizliğinle mühürlenmiş tüm geceler.

Bazen bir hüzünlü şarkı, bazen eski bir mektup,
Her şey sende kalmış, ben ise zamanda kayıp.
Gözlerin, kavuşmanın kutsal aynasıydı,
Şimdi o gözler bile başka diyarlarda...

Sinem Özdemir
08/06/25