Sükûtun Bedeli Şiiri - Nevzat İncedere

Gözler önünde bir millet eriyor,
Orda taş değil, çocuklar deliniyor.
Bir yanda gökler kurşun kusuyor,
Bir yanda ümmet lal oldu susuyor.

Mescidi Aksa yangınlar yeriyken,
Gök kubbe ağlarken, yer titrerken,
Bir ümmet çaresiz, sanki yokluktan,
Şimdi söz değil, sessizlik yankılanıyor.

Minareler boynu bükük ezansız,
Vicdanlar kilitli, meydanlar kanlı.
Kardeşlik sözde, yürekler mi yandı
Ey ümmet, bu ne utanç, bu ne susuş

Bir bayrak düşer, başlar iner yere,
Bin yetim ölür beden sarılır kefene.
Dua yerine geçmez bunca korkular
Secdede titremeyen yürek neye yarar?

Kudüs yanar, Filistin ağlar gündüz, gece,
Mazlumun feryadı var her an her köşede.
Ne zaman kalkar ayağa bu mahşeri sessizlik?
Ne zaman uyanır uykudan ümmetin diriliği?