Hayal Aşk Şiiri - Muharrem Abut

Biliyor musun, sen yokken hiçbir resmine bakmıyorum,
Bakamıyorum.
Resimlerine bakmak canımı acıtıyor.
Her şey bitmiş gibi yaşıyorum hayatı.
Bir daha seni hiç göremeyeceğim hissine kapılıyorum.
O yüzden seni tanımış ve kaybetmiş olmaktansa,
Hiç karşılaşmamış, tanımamışım gibi,
Sanki hiç gerçek olmamışsın gibi,
Bir hayale inanmış, bir hayali sevmişim,
Güzel bir düş görmüş ve uyanmışım gibi,
O düşten arta kalan ne varsa çıkarıp atıyorum hayatımdan. 
Bu yüzden elimde ne resmin kalıyor, ne de yazdığın tek bir kelime!
Sahi sen gerçektin ve dokunmuş muydun yüreğime?
Bir adın var mıydı benim uydurmadığım?
Yoksa bir yalan mı bu kadar canımı acıtabiliyor?
Söylesene sen gerçekten vardın ve olmuş muydun hayatımda?
Sabahları aynı dünyada ve aynı güneşin altında uyandığımız için,
Yeryüzüne günaydın çektiğim de mi bir hayaldi?
Söylesene, yoksa "seni seviyorum" da mı dememiştin?
Hatta hiç sevmemiş, ben mi uydurmuştum bunca yalanı?
Öyleyse ve meğer ben ne büyük yalancıymışım.
Nasıl da kendimi olmayacak şeylere inandırmışım! 
Öyle olmasa şimdi elimde bir resmin,
Aklımda bir sözün olurdu değil mi?
Yoksa, yok işte!
Yokum, yoksun, yokuz!
Şimdi bilememek halini yaşıyorum,
Zaman anlamını yitirdi.
Gündüzler geceye karıştı,
Kaç yüz bin saat,
Kaç bin gün oldu yoksun bilmiyorum.
Bildiğim tek şey sesin, kokun  ve sevgi ile bakan gözlerin yok!
Ve birbirine saçma ve anlamsız bağlarla bağlanmış,
Biri diğerinin  aynısı günleri yaşamanın da bir anlamı yok.
Ya şimdi gel sana ait olan yürek devletimin  başkentine otur;
Ya da çek silahı tetik düşüren bu günleri bitir!...