Sessizliğin isyanı-2

Ben kimsesizler mezarlığının merhamet dilencisi
Yalnızlığın bir başımalıktan öte gitmediği bu çorak diyarda bir sefil
Sesimi yükseltecek sessizliğimi bölecek bir söz çıkmaz madem
Bu diyarda kalsın düşlerin en derini
Bu diyarda diğer umutların yanına gömülsün en temiz en çocuksu hayallerim
Size parıltılı yarınlar söylemek isterdim
Yalanın isinden muhannetin nefesinden koruduğum umut tanelerimi
Heyhat! çaresiz miyim bıkkın mı bilemedim
Kelimelerin sarhoş vaktinde içimi açtım
Çığlığıma sağır kaldı dünya
Kokan kokuşan ifritin bile sevmediği lanetler çöplüğü
hevesler viranesinin insanları kulaklarıyla gözleriyle şehvete ulaşır
Hakikati kirli niyetleriyle gizlemeye çalışırlar da yanar katran tutmuş kalpleri