Sükuta Davet Şiiri Şiiri - İsmail Uysal

Karlı dağlar ardında biriken çocukluğum
yoksul hayaller ülkesinin tenhalarında
sıcak umutlara açılma hulyası ile büyüdü

Eve ekmek götürme derdi olanların
ekmeğe tenezzül etmeyenlere gıptalarından iğrenerek süründüm dağ dağ ova ova

Herkesin anne olabildiği, ana olamadığı topraklarda babasız da yaşanabildiği lakin onursuz yaşanmadığı süreçlerin imtihanı yaraladı masumiyetimi

Kurbanına bıçak çekmeden önce okşayan insanların ellerindeki kerametle belirdi sevecen parmaklarda kayboluşum

Ellerim üşüyordu tutanı bahar sandım
Ocakta gül açmazmış, yeni bildim bağışla
Yüzü güleç dostların hançerinden usandım
Hayatta bir gönlümü yenebildim bağışla
.....

Sürgün hayatımın sokak aralarına sıkıştırılmış ıstırap yığınları ateşe döndü her bahar

Her yaz mahsul diye ambarıma tıkıştırdığım kırgınlıklarımla besledim rüyalarımı

Sevecen her bakıştan kaçışım sevgi yoksunluğumdan değil sevilmeye olan itimatsızlığımdan

Sonbahara açılan her kapının yaprak dökümü ile başlayan yalnızlığından utanıyorum yar

Beni sürgüne salan kalbimden bir parçaydı
Yarınlarımı çalıp avuçlarıma saydı
Belki dedim... Yutkundum. "Belki anam olsaydı..."
Ey kalbim! Kaçıp kaçıp sana geldim, bağışla
....

Dilucuyla tatmaya başlamıştım ki renklerin en katmerlisini, dilimi kestiler

Kayboldum, attığım her adımın savrulan keşmekeşliği ile, yolumu kestiler

Bir bahçe kurdum kendimce, gönlümce, öyle güzeldi ki öyle şirince, gülümü kestiler

Neden, der gibi sustum her gözün ta içine doğru, sustular...

Sevdim, bütün renklerin çaresizliği ile
Kalbime söz geçmedi, mühür vuruldu dile
Her şeye eyvallah da nasıl kıydılar güle
Öfkem yanardağdı da ehlidildim bağışla
....

Büyüdüm, karanlıklar ortasında sahipsiz pişmanlıklarımla büyüdüm.

Keşke dediğim ne varsa yeniden, yeniden, yeniden düştü önüme, her keresinde sınıfta kaldım

Ayrılıklarım da oldu küskünlüklerim de umutsuz karanlıklara savruluşlarım da

Yenildim, yenile yenile kavuştum saadetine yalnızlığımın

Büyüdüğüm karanlık sokaklar yordu beni
Karanlıkla korkutan korkaklar yordu beni
Kem gözler, bed söz eden dudaklar yordu beni
Ben ne taş ne ebabil ne de fildim, bağışla
......

Yalnızdım, yapayalnız...kimsesizdim Allah'tan gayrısı yok

Susuzdum, uykusuzdum, huzursuzdum, tatsız-tutsuzdum

Kah güneşe sataştım, Kah rüzgarla savaştım

En kötüsü ne biliyor musun sevgili; ne oldu nasıl oldu ne zaman oldu bilmiyorum... Alıştım...

Güneşi kıskandıran gülüşün de var ama
Ahu gözlerin yok mu odur merhem yarama
Düşlerimde yol aldı bulaşmadan harama
Ben karanlık yanında gezen eldim bağışla