Sükut-u Sonbahar Şiiri - Yorumlar

Yalan dünyadan kaçıyorum bu gece, eteklerimde yıldızlar, yağmurların yağıyor doruklarıma… Gizli bir ses yankılanıyor keskin yamaçlı dağlarda… Sen misin... Geçmiyor şu soğuk mevsim bir türlü, üşüyor tekil yazgım. Benzim sarıya çalıyor, nerdesin… Leyla’sız her günü güneş karartır diyor mecnun. Rutubetleniyor bakışlarım, meyletme ayrılığa. Ağlıyorum sanma gözlerimdeki ıslaklığa bakıp. İçime yağmur yağıyor, nazlı bir hüzün demleniyor çaydanlığımda, gözlerime kaçıyor hüzünlerim… Hem ağlamaktan korkmaz ki gözüm, sükut-u sonbaharım ben.

Kaçıyorum dağlara, yokluğunun azabı damağımda. Nehirlerimde çağlıyor, isyancı gözlerimde parlıyor, kuş misali pencereme konuyor hayalin. Anlıyorum ki kaçış yok senden. Ay düşüyor işte geceme, hüzzam gözlerime bak hadi hayalim. Sonbaharın deli tayları gözbebeklerimde, avare renkleri unut konuk ol siyahıma ve söyle; hiç yorulmaz mı hayalin… Öyleyse tut elimden, gençlik günlerimizden geçip çocukluğumuza dönelim. Güleç yüzümde tamamla eksik yanını. Ağlamak kadarken sonbahar, eski kafiyelerini asma yıldızlarıma.

Bırak gitsin amansız mevsimler, sana küsen imkansız yaza aldırma, İstanbul kokulu vurgun ayrılıkları unut dalga köpüklerinde. Bunca çiçek varken açmasın avuçlarında hercailer… Sana hayat veren ufuklarda gözlerim, sükut-u sonbaharım ben… Udumun tellerinde sızla hadi, duyuyor musun şarkımızı söylüyorum. Unut ayrılık nakaratlarını, eski aşk şiirlerini topraklara ver. Tutukla uzak vuslatın dizelerini, cam kırıklarından çıkar yüreğini, adımla başlasın her şiir… Olmaz mı…

Sesinin aksi yansırken denizlerime, kaçı sana sevdalı bilmediğim yorumların güzü düşüyor hüzünlerime. Bir dal attığın şu billur derenin dalgalanışını izle hadi. Şu dağların karı bakışlarımla erirken, boynumu bükmüyorum gerçeklere, düşlere ne kaldı ki…