Duman çökmüş bizim yurdun üstüne
Boynu bükük Maraş ili ağlıyor
Yeni dertler binmiş derdin üstüne
Usul, usul akan seli ağlıyor
Nifak düşmüş suya, toprağa, taşa
Buğuz besler olmuş kardaş kardaşa
Kamu çember olmuş eyler temaşa
Ulu ağaçların dalı ağlıyor
Doğruyu, gerçeği yalanlar vurmuş
Koyunu, kuzuyu yılanlar vurmuş
Gülizar’ı bağı talanlar vurmuş
Bülbüller ötmüyor, gülü ağlıyor
Mevsim geçmez döner gelir hazanlar
Çirkef ateşinde kaynar kazanlar
İçi boş türküler, sahte ozanlar
Aşığın mızrabı, teli ağlıyor
Ahali yasta mı? Gönüller demli
Kır küheylanların ağızı gemli
Kul Seymani ağlar, gözleri nemli
Yüreği ağlıyor, dili ağlıyor
17 Kasım 2005-İstanbul
Kul Seymani
Ömer KaraKayıt Tarihi : 29.5.2014 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!