Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yine şöyle bir iç çekip, ardından bakakaldığın gidenleri hatırlatan bir şiir. Her dizesinde aklıma başka şeyler düşürdü. 'Boş kürek çekenle yananın farkı / Nihayet gününde beyan olurmuş.' diyince de ömür gibi bitivermiş şiir. Çok da doğru bir okka gelmiş burada. Ha birde 'Ezelden böyleymiş feleğin çarkı / Ne yirmi anlarmış, ne otuz, kırkı...' dizelerine takıldım. Tabiki felek dinlemez yaşı başı, döndürür çarkını, sürdürür devranını. Gönül de anlamaz kırkından, ellisinden. Bilmezki. Eskimez, yaşlanmaz yani. Yaşlanan, eskiyen beden; ruh, gönül niye eskisinki. Hatta bu konuda Oscar Wılde'e göre :'İnsan ruhu yaşlı doğar, giderek gençleşir. Yaşamın komedisidir bu...İnsanın bedeniyse genç doğar ve giderek yaşlanır. O da yaşamın trajedisidir....' Çok severek okudum tebrikler.....ayşe....
Vurgun gözlerine akıp kandığın
Adını sakına yana andığın,
İçinden sonsuza yoldur sandığın,
Bir anda kof olur, yalan olurmuş. .......olmuşa ölmüşe çare yok...bu böyle bilinir...amma dizelere düşen her kelime yinede yürekleri aşka sürgüne gönderir..kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta