bu aralar nedense
sık sık
kendi ölümümü düşünüyorum
sıçrıyorum
âh ailem
nasıl dayanacak annem
içim titriyor
hafakan yaşıyorum
ne tuhaf
hepimiz öleceğiz
hepimiz çürüyeceğiz
şu minibüs bekleyen genç
elleri üşümüş çöpçüler
şu canından bezmiş kambur ihtiyar
henüz doğmamış
ve doğacak olanlar
hepsi de ölecekler
niçin yaşıyoruz niçin
kimin için
niçin niçin niçin
bütün insanlık için ölmek istiyorum
yaşadığıma inanasım gelmiyor bir türlü
ben kimim
kimim ben
ve nerede
bizden öncekiler
hangi yüze baksam ölüm
üzülüyorum
sıkıldım bu dünyanın eğreti duran
emânet canından
sıkıldım artık
simsiyah bir sessizlik
ve benim hiç atmayan
simsiyah ölü bir kalbim var
(2007 siyah gözyaşı şiir kitabından)
Kayıt Tarihi : 29.3.2018 04:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!