taşın ucunda ruhundan öpmüştüm
tuttu genzimi
boğumladı hıçkırığımı
gözlerimden düşünce boşluğa saçma sözler
peşinden ben de düşmüştüm
anladım
ölüler de ağlarmış
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bir şiirimde
'Ölüler konuşamaz
Ama sadece ölülerde susmaz '
demiştim. Anlamsal ve ussal çözümlemeler Cumhur Karaca zekasıyla beyin cimnastiği yaptırdı. Tebriklerim çokça...
yüzondört bire
her tek kendine ağlıyormuş
ağlamak bilseydi ağlamayı
o da ağlardı eminim
ölümün ölmeyi bilmediği gibi
ağlamak ölmeden ölüm ağlamadan
bilmeyecek gerçeği
sükuuuuutttt! ! !
düşünmeyince
anlatım ve tasvir etme çabası şiiri nesre doğru ağdırmış
Eğer bir şiirin hikâyesi varsa insanın gözü dizelerden önce ona takılıyor , belki de şiiri daha iyi anlayabilmek için kim bilir…. Şiir çok dokunaklı geldi ama hikâyesi ile bağdaştıramadım nedense..
Gerçekten şiir çok güzel, kaleminize yüreğinize sağlık…..
tebrikler harikulade bir anlatımdı yazan yüreği kutlarım.Sevgi ve muhabbetle...+
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta