Yalnızlık ve sonsuz bir ney sesi
Bu ses, içimdeki çocuğun bilyesi
Bu bilye, kupkuru gözlerimin giryesi
Bu girye, ıstırabın gözlerimdeki simgesi…
Mahzun susuşlarım vardır benim
Suskunluğu giyip gezer tenim
Konuştuğum her gün, öncekinden elim
Şiir ki sükutun yürek denizinde birikmesi…
Dünya, ses dolu bir oyuncak
Suskunluk, arşta dalgalanan yeşil sancak
Onu sükutu bilenler görür ancak
O, şairin dilinde duyulmayan sesi…
03.12.2011 – Ankara
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!