Sükût Mabedim Benim ! Şiiri - Nihal Mird ...

Asfalt yorgun, hüzünler sanki tanıdık geldi
Ses,öyle tanıdık ki hâlen unutulmuyor

En ağrıyan yerimden sandım,uzaklaştılar
Koca bir çıban gibi, üstüne yatılmıyor

Kapandım yastığıma,seslendim penceremden
Alın şu sancıları ! Bir türlü satılmıyor

Sokak tâcirlerinin nedir bana bu hıncı
Sabır katacağım da ,hoşgörü katılmıyor

Evet,bıktı hoşgörü, hep hoşgöre hoşgöre
Hırslı ayak sesinin şehveti tutulmuyor

Hem de dev gibi sancı,diller âfet mi âfet
Ne çukurlara ne de hendeğe atılmıyor

Dökülüyor taşlara,çileler yumak yumak
Ne kar ne yağmur ne de çamurla itilmiyor

Ne ölüm teri döktüm uzaklaşsınlar diye
Konuştum dinlemiyor,uzamış dürtülmüyor

Ey Allah'ım ,ne vehim kafatasları dolu
Maalesef, kupkuru kelleye çatılmıyor

Küflenmiş beyinlerde idraklar yama yama
Uğraşsam da ensenin kökleri yırtılmıyor

Âh ! kara eller ,diller ahenge uymadılar
Lâ-kayd nidâlar batın ! deyince batılmıyor

Ve suları karanlık atlas sedirlerinde
Ahlâkı köpürtünce köpükler tartılmıyor

Bir med vakti, bir cezir...Bu mudur bende ahvâl
Neden iniş çıkışlar çehreden kurtulmuyor

Böyle bir gece vakti tanıdık gelen sesde
Muhabbet olmaz ise, huzur sebat olmuyor

İsyanlı dimağımda milyonlarca kâbus var
Taştı artık bendinden,lâkin gâflet ölmüyor

Ki, küçüle küçüle haddeden geçsin,amma
Yüzsüz kalın sesleri ,billâh ebât almıyor

Gördüm ! duman dumandır, ağızın çöp bacası
Fikrin ,lâf çöplüğünde kurumsuz tütülmüyor

Tahammülün mülkünü ân ân yıkan ey insan !
Şu hançeremden belâ avazın yutulmuyor

İşittiğim bir sükût uzaktan gelir elbet
Çek perdeyi Yaradan, işkence örtülmüyor

Kavuştuğum sükûtu ancak ben işitirim
İşte,şimdi küffarın sesi işitilmiyor

Bu semavî zeminde, tefekküre koşarken
Aman efendim ! Sükût dile, yetişilmiyor

Bu şiirimin doğmasına neden merhum Bahtiyar Vahapzade'nin "Sükut, Hayal, Muhabbet" isimli şiirindeki " Sükut- mabedim benim! Sükutun feryadını işitenler, duyanlar Sonsuz ibadettedir. "ifadeleridir.