Sûkût Lal Kesilmiş Şiiri - Mira Zeyno

Herkes uykudayken henüz
Ne sabaha el değmiş ,
Ne gönüldeki yâsâ dil değmiş..
Ne ezanı olmuş günün,
Ne selası kalbteki hüznün..!
Sûkût lâl kesilmiş yürekte
Yanğın zifir gecenin en dibinde..
Ne göz yetmiş uykuya ,
Ne hasret yetmiş vuslat a
Yaban kalmış ..öksüz ,yetim
Yalnızlık sadece dünyada bir isim
Ne tam olabilmiş gal ü belada eşim
Ne sonsuzluga ermiş görünmeyen gidişim..!!
Sûkût kalbe inmiş
Mızrak misali bir hızla
Öyle sessiz ,öyle derin,
Öyle kimsiz ,öyle çaresiz
Damarlarım yangın yeri kaynamış.!!
Dökülmüş pınarlardan yolcu edilenler bir bir..!!
Ne isim ,ne söz ,ne hal ,ne feryat ne figan
Sûkût derinlerde kalbi deşmiş ..!!
Göz mahsun ,ışık hasrete bürünmüş
Karanlık dem vurmuş ta dibine dibine
Gönül mahzun ,gönül kırgın
Gönül yitik ,kayıp
Bitik ...!!!
m.z