Sükût Kabir Karanlığında

Kışın kahrını çekiyor toprak
Kör uykularım sabaha gebe
Yüreğimi mest ederken umutlar
Gölgeler büyüyor gözlerimde

Bir iki cümle fısıldıyorum
Gecenin kulağına
Tahammülüm kalmıyor
Yalan dolana
Acıdan dolan içim
Gözlerimden taşmakta

Mesafeler uzaklaşıyor
Bir vehmi kucaklarcasına
Duman rengi acılar
Yükseliyor dağlara
Sabır beklentisi son durak

Hüsran kendi dilince anlatıyor
Gözyaşı yağmurlarını
Çektiğim azap
Katmerleniyor içimde
Alnımı karışlıyor
Hüznün bıraktığı çizgiler

Bir kısır döngünün
Mahkumuyum
Sükût kabir karanlığında
Dekoru şimşek kaplı umutlarımın
Yeknesak adımları bulanıyor zamana

...türkmenkızı...