Sükut-ı Hayal Şiiri - Murat Arıcı

Karıncanın azmiyle düşüversem yollara,
Tıkarım kulağımı ruhumun feryadına.
Meydan okurken ömrüm geçip giden yıllara,
Ramak kalır adeta gönlümün muradına.

Bir cücenin çelmesi tökezletse de beni,
Yarasanın çığlığı korkuma nefes olur,
Görürsem etrafımda yılışarak güleni,
Bakışlarım onlara çelikten kafes olur.

Başımı eğemem hiç yürek sesim dinmeden,
Kaf dağının ardından devler gelse ne yazar,
Sol yanımı titreten acılar silinmeden,
Servilerin gölgesi boş yere mezar kazar.

Umut dolu takvime göz kırpmadan bakarken,
Hoyrat bir rüzgâr eser ne var ise parçalar,
Tutunduğum hayaller avucumu yakarken,
“Geceyi ben beklerim düdüğü bekçi çalar.”