Bir sükût denizinde cebelleşiyorum
Devâsâ kelimelerle
Sesin yetişiyor beyaz bir kısrak edasıyla
Yankısının sahile vuran gölgesinde kuruyorum
Hazin bir hayal ile ördüğüm otağımı
Altında nice fikirleri cömertçe beslediğim
Sana dair…
Derinliklerine iniyorum kalbimin
Eleğimsağmalardan birbirine bağladığım
Yedi renkli yetmiş bir iple
Tüm her şeyi yukarıda bırakarak
Sana ait olmayan...
Aklımda titrek kalbim
Kalbimde şüpheli aklımla
Ettiğim yarım ömrün kavgasından sen ayırıyorsun
Alıp beni toz duman içinden...
Saçlarımda hâlâ matemli gecelerin rengi
Ve kalbimde on sekizlik delikanlıların
Akortsuz ve adressiz ıslık titrekliğiyle…
İçimde bir bulanık nehir
Tüm duyguları kanırtıp önüne katan
Denizlerin yolunu unutan
Etrafı tebessümden sahte duvarlarla kamufleli...
Neyse ki bir ümid yetişiyor hayata
Uzakların uzağında, yılların ardında kaldı sandığım
Şimdi tekrar yeşerdi ümid
Ve bir baharın kucağına çiçekler
Ve geri döndü içimdeki çocuk
Mehtapsız bir köy gecesinde
Âsî çocukların saklambacında
Kaybolup bir daha evine dönmeyen…
İçimde kaynıyor artık
Çobanların henüz farkına varmadığı
Yeni günün yedi rengini içinde taşıyan
Bir âsûde pınar...
Tenha ve keskin kekik kokulu bir dağın
Omzuna baş koymuş
Benim de artık bir köyüm var.
18 Mayıs 2018
Kayıt Tarihi : 14.3.2020 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!