Sükut Bahçeleri Şiiri - Yakup Icik

Seher yalıyor günün ufkunu
Saçak, saçak sisler dehlizinde
çığ düşmüş yeşil yapraklara
Dağılıyor nem, demli demli
Sarıyor gönlümü şafakta sevinç.

Bir nefes çekiyorum derinden
İçimde bayramlar ve dügünler
Hazzı dağılıyor yaşamın çevreye
Bir ben miyim sanki bu tadı alan?
Kuşlar başka, böcekler başka.

Siliniyor gam, keder ruh ferah
Bir nefes almak yetiyor insana
Sühu içinde dinliyorum sesleri
Duymadığım makamlarda şarkılar
Söyleniyor akşamın en son besteleri.

Özlemini duymaya hasret kaldığım
Hayatın cömertliği beni ihya ediyor
Sarılmam mı böyle iklimin varlığına
Her şey beynimde yeniden filizleniyor
Ve eriyorum bulmak istediğim huzura.

Geriyor iri kanatlarını akşamlara kızıllık
Hayat yudumluyorum duyarak, hissederek
Değişmez miyim ah.. ben tebessümlerle
Dönüyor gülücükler, şenlikler ve kahkaha
Tadmaya özlemler duydugum mor geceler.

Trier(Almanya) /Lüksemburg