Suküt Şiiri - Semih Sarıkaya

Bir damla yaş bin pare
Susmak ise tek çare
Hakikati eksik gülüşlerin
Asılsız hayatın fotokopisi gibi can
Ruhsuz bir şarkının ritmine kapılan yaşam
İçi boş bir mevsim
Ne gülü var ne baharı ne kışı
Nerde saklanıyor bu gecenin aydınlığı
Çığ gibi büyüyor her çığlık kulağımda
Duyan yok mu bu yakarışları
Şifasız bir hastalık gibi her günüm
Nefesim bıçaktan keskin
Hevesim kursağımda uyanıyorum acı deryasına
İlk nefes gibi can yakıyor her söylenen
Kaçıncı bıçaktır bu boynumda bilenen
Kaçıncı sorudur cevabı bilinen
Uykusuz rüyalarıma sebep nedir
Hangi gunahın vebali bu üstümdeki
Aklım muamma
Beden darmadağın
İyice arap saçına döndü her anım
Gece uyanık gündüz uykulardayım
Nasıl başa çıkarım çaresizlikle
Dizimin üstüne yatırdığım onca zamanı
Bozuk para gibi harcamaktayım
Parmaklıklar örülmüş dilimin üstüne
Sukut kelepçeleri ve ben el ele
Yalnızlıkla dudak dudağa gelmiş
Umudu sırtından bıçaklamaktayım
Kayıp bir cismin gölgesi gibi
Kayıplar arasında savrulmaktayım
Her gün üstüme düşen çığ gibi ateşle
Kavrulmaktayım
Başı boş bir hayvan gibi şu beden
Kaldısı yok eldesi çok, gitmiş çoktan benden giden
Eldekilerin hesabı bozuk
Her acı her azap hep mi çaresizlikten
Nefsim nefesimi keserken
Günahımın tercümesi nedir bir bilsem
Onca yazının ardından
Dem vuramam dilsizlikten...