Çölde sudur, kendini bilene göldür sukût,
Gönül bahçemde açan nadide güldür sukût.
Sonsuz sermaye câna, canana giden yöndür,
Sözleri paydos ettir, heceleri bir bir söndür.
Sabrın dile buyruğu hükmü niyazı sukût,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
