Sükut. Şiiri - Bahadır Kalemdar

Kulakları sağır eden bir sessizliğin koynunda, yetim bir kış gecesinde
Basıyorum bastığın oyuklara, gafletten titrerken kalbim..
Şu arkandan gelen emare, gölge mi yoksa cürmün mü ?
Önümde giden sende yoksa Üstadım,
bildim ki beni bırakmayan cürümlerimdir.
Tüm acziyetimle basıyorum bastığın oyuklara
İzliyorum açtığın mukaddes gediği..
Basıyorum fütursuzca, hayasızca, gafilce
Yazıyorum naçizane, bastığın karlara
Anladım ki kar, gafil bir mahlık için hiçte romantik yağmıyormuş

Bahadır Kalemdar