Ben doğarken ağlamatı bilmişim.
Bilmediğim sevinerek gülmeyi.
Yedisinde bildim kara kazmayı.
Bırakmadım elden kürek kazmayı.
Yirmisinde hayat atıldım sana.
Sonrasında asker dediler bana.
Bunca uğrağ gitti hay a yabana.
Borç harc ile yaptım düğün derneği.
Derken öyle girdim dünya evine.
Kim ne dese bende gittim tersine.
Adüv oldum familyanın hepsine.
Böylece başardım mutlu olmayı.
Şükür elde kine koca yaradan.
Beni yoktan sensin birtek var eden.
Şimdiki yaşantım senle ala’dan.
Öğrendim sayende şükür etmeyi.
Kayıt Tarihi : 6.12.2009 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!