Geçmiş ne kadar derin bir kelime!
Düşününce çocukluk çağında başlamış bu serüven,
Birbirimize dost, arkadaş, sevgili olmuşuz,
Kopuşlar başlamış, bir şeyler olmuş bizi küstüren.
Senin inat, benimse ısrar ettiğim,
Senin kaçtığın, benim kovaladığım,
Senin duvar olduğun, benimse kahrolduğum zamanlar olmuş.
Yaşımızdan büyük mesafeler girmiş araya,
Birbirimizi kaybetmediğimiz gerçeği,
Yeni şehirler, yeni hayatlar,
Senin habersiz kaybolup gittiğin günler,
Benim arkandan çaresiz bakakaldığım anlar,
Ve yıkıldığım haberleri verdiğin zamanlar girmiş araya.
Kader ilmek ilmek örmüş ağını,
İp olmasa da hiç koparmadık his bağını,
Bir var, bir yok; arada aldım sesinin selamını.
Belki de olsaydı,
Kirletip günah edecektik, o temiz sevginin sevabını,
Geçmiş zamanlar öğretmiş bize tüm silahlarını,
Olgunluk, tecrübe, anlayış, kıymet ve daha çok şey...
Şimdi bakınca anlıyoruz,
Kader nasıl örmüş ağlarını!
Yaşlarımız ömrün ortası, neredeyse yarısı,
Bize yaşattıkları için kadere şükredelim,
Bize öğrettikleri için geçmişe teşekkür edelim,
Şimdi hatıralarda kıymetle birbirimizi sevelim.
Kayıt Tarihi : 6.5.2024 02:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!