Şükür Kalkanı Şiiri - Gülsüm Yavuzaslan

I.
Yağmuru bilirsin
Karı da..
Yağar sayısızca
Birbirine değmeden hani..
Bir cama,bir dala,bir yola
Düştüğünde değer birbirine
Tek tekler rahmet olur
Erir arşı zeminde
Sonra kökü bulur
Rahmetce doyar toprak ana,
Su dere yatağını
Dere yatağı bedeni
Beden duayı
Dua semayı bulur.
Kainat rahmet düğününde
Davet var zihinlere
Öyle başı boş bakma pencere de
Gel, sende katıl bu düğüne.

II.
İlahi daveti aldık
Bir kenarda durmadı
Açtıkça okuduk baktık
Baktıkça göründü kapı
Kapının tokmağını çaldık
Artık göründü bakış
Duyuldu işitilen nakış nakış

III.
Eşya manada
Mana şükürde.
Şükür kalkanı üzerinde
Eşya şükürle
Gülümser güzelliğiyle
Kainat zemininde..

IV.
Fizikçisi,kimyacısı
Olmaz eşyanın bakıcısı.
Laboratuar köşesinde
Bulunmaz zarar ziyan ağacı
Nefsin ilacı.
Doğu,batı,kuzey,güney
Dört koldan uzattı dalları.
Açılsın artık şükür kalkanı
Büyük,küçük dünyaların ilacı
Yoksa korkarım
Ah! Dile gelmez çok yazık
Bir perde ardı karanlık….

V.
Yalancı yapma ışığa aldandık
Onu da elimizle kapattık..
Çöktü eşyaya karanlık
Eşya ağlar,beden darda,
Ah aldandık…

2007