Gökyüzü karartırken koca cüssesini,
Dolu dolu boşaltırken hınca hınç içini,
Üzerine çöken bir derya suya,
"Rahmet" deyip şükür eder insanoğlu.
Belanın büyüğü çalarken kapıyı,
Yürek hoplayarak karşılar eşikteki acıyı,
Belayı beteriyle ölçer biçer de,
Payına düşene şükür eder insanoğlu.
Yokluk eğmişken bel kemiğini,
Sofrada bölüşürken beş kişi bir ekmeğini,
Yutkunacak mecali var diyerek,
Mecaline şükür eder insanoğlu.
Kavga gürültü kızılca kıyamet,
Bu kıyametteki nedir büyük âlâmet,
Bir bakmış ki yer gök ayrılmış,
Edebine şükür eder insanoğlu.
Bir can var bedene emanet,
Emanetin vadesinde büyük âlâmet,
Vadeyi hakkıyla doldurursa şayet,
Veda vakti şükür eder insanoğlu.
Serpil Çavuşoğlu
28 Nisan 2018
Kayıt Tarihi : 8.12.2019 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şu hayatı biraz bilen şükür ediyor haline.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!