Şükür Defteri Şiiri - Mehmed Aksu

Ne zaman hayatın bana adaletsiz davrandığını düşünsem,
Şükretmek için hep bir nedenim olduğu gerçeğiyle yüzleştim.
En isyankar zamanlarımda kaçarken kendimden
Aslında herkesin bir derdi olduğunu fark ettim.

Hani hep anlatılır ya dilden dile
‘Ayakkabım yok diye üzülürken ayağı olmayanları gördüm’ gerçeği.
Yani aslında benzemese de birbirine
Keder,kaderin ilk gerçeği.

Şimdi her sabah uyandığımda önce mal varlığımı sayıyorum;
Bu sabah kendimi görüyorsam baktığımda aynaya,
Ve günaydın diyebildiğim insanlar varsa hala etrafımda,
Yeryüzünün en zengin insanlarından biri de benim aslında.
Yaslar tutsam da kaybettiklerimin ardından
Sahip olduklarım hala yanımda.
Bir kitabı tutabiliyorsam ellerimin arasında
En sevdiğim şarkıyı dinleyebiliyorsam
Tuttuğum takımın maçlarına gidebiliyorsam
Ve sevinebileceğim bir nedenim varsa hala
Öyleyse hala zenginliklerim var hayatta.

Bu aralar şikayetçi olmaktan vazgeçtim her şeyden
Sahip olamadıklarımdan yakınmaktan
Sahip olduklarımdan keyif alamamışım
Hayatın bana vermediklerine isyan etmekten
Verdikleriyle alakadar olmamışım.
Oysa şimdi buldum mutluğun anahtarını
Teşekkür etmeyi bilmekten geçiyormuş her şey…
Kısa hayatı kendime zindan etmeye değmiyormuş hiçbir şey
Şükretmeliymişim hala duyabiliyorsam bir ses
Her şey sayılıymış ömürde
Dakika,gün,yıllar ve nefes

Şimdi anladım doluyu görmeyi bir bardakta
Boşa baktığında harcıyormuşuz hayatı boşa
Oysa yol bitip gelince yokuşa yanıyormuş canı insanın.
Bir çocuk gülümsediğinde güzelleşiyormuş dünya
Bir ihtiyarın elleri öpüldüğünde,
Anneler çocuğunun saçını okşadığında,
Sevgi sözcüğü geçtiğinde bir cümlede
İçinde sevgi varsa güzelmiş hayat
Elindekileri fark ediyor ve teşekkür etmesini biliyorsa insan
O zaman tat alabiliyormuş hayattan.