Şükür Dedirtcen Şiiri - Durmuş Karabulut

Biliyorum senin kastın var bana.
Züğürt edip gene şükür dedirtcen.
Gelen günler meteliksiz geçecek
Züğür edip gene şükür dedirtcen.

Sen yarattın sıradan bir kulum ben;
Adım Eyüp deği hemi peygamber.
Tak etti canıma yeter be yeter! ...
Züğürt edip gene şükür dedirtcen.

Bundan sonra şükür yok benden sana;
Yokluklar bir kanser her yanım yara.
Sürükleyip beni yen'umutlara
Züğür edip gene şükür dedirtcen.

KARABULUT hep kapkara kesilsin,
Bakıp da halime gülesin sin-sin.
Daha şükür dersem dilim kesilsin.
Züğürt edip gene şükür dedirtcen.

Adana - 1985