Bize tepside sunulan;
hayal ettiklerimiz olmasa da;
hiçte küçümsenemezdi.
Her dilek gerçekleşseydi;
monotonluktan şikayet edilirdi.
Doğa kanunu belliyse;
kader de üstlenmiş vazifesini:
torpil geçmiyor ona belli ki.
İnsana yakışır şekilde yaşarken;
zarardan kar kalır.
Avuçların ateşiyle ısınan kalır.
Gidenlerden geriye acı tatlı anılar kalır.
Hükmünü tek başına sürdüren kalp için;
ancak izin verdikleri;
kuytusunda dinlenmeye çekilir.
Mantıgın terketmedigi yerde;
Terazinin kefesinde gerçek ağırdır.
Bir de; dualar vardır
davete icabet gerektirir.
Şükür; andırıyor adını.
Diller; esirgenmesin yeter ki.
7:40 09.03.2017
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 9.3.2017 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!