Şükür... Şiiri - Enver Özçağlayan

Naz-ü işvelerle ömrümü yordu,
Şimdilerde işi hasrete vurdu.
Bir zamanlar; "sensiz olmaz" diyordu,
Böyle bir yâr ile ömür tükettim.

Kahrından hazzına vakit mi kaldı?
Dembedem aklımı başımdan aldı.
Güzelliği nice gönüller çaldı;
Ben sana varmakla kendime ettim.

Bazen bir gülüşü zamanlara eş,
Tebessüm atarsa, sanma ki beleş.
Yazlığa atıyor böylece dübeş,
Bir ömür ne bana, ne ona yettim.

Sanırsın her erkek bir kalın demir,
Kadınlık düzeni; sömür de sömür.
Ama "ana" başka, değer bir ömür,
Türk anası için, dağlarca settim.

Tükenmez istekler belimi büktü,
Çocuklar, torunlar üstüme çöktü.
Allah'ım, verdiğin ne güzel yüktü;
Şükür ki bu yükü ömrümce çektim...

11.02.2016 Fatih-İST