Şükür Şiiri - Turhan Bal

gece örtsün yalnızlığımı
aman ha kimseler duymasın
sessizliğimi
içim
yapraklarından kurtulmuş
kavak ağacı ferahlığında
ince bir yağmur yağıyor
giden kırlangıçların ardından
el sallıyorum

gecenin en karanlık anında
şafak söküyor
havada sallanan elim
okşuyor aydınlığı

içim
dalları tomurcuklanmış
yaprağa
çiçeğe durmuş
erik ağacı
coşkusunda
ince bir ışık huzmesi vuruyor
alnımın ortasına
el sallıyorum

gün aydınlığı alsın yalnızlığımı
herkes duysun
haykırışımı
daha ölmedim
şükür!