İstemediğim ne çok şey vardı dün...
Gölgesinde kalıyordum gün ışığının;
Çimenlerine basmadan, toprakta yürüyordum;
Köyümde memleketimin...
Yalın ayak asfalttaydım, şehrimin kaldırımlarına basmadan;
İtiraz etmeden, rüzgarın itelemesinde sendelemekteydim! ! !
Aklım gönlüme, gönlüm bedenime küstü...
Geçen sonbaharın, gazel yaprağında, kalmış gibiydim.
Çürük kokusunda alışmışlıkla, süpürülüp gitmeyi diliyordum...
Yer sarsıntısından daha fazla sarsılıyor yüreğim;
Ağzım tatsızlıkla yıkanmışlı...
Demek mutsuzluk buymuş...
Şükür; ben çok zaman mutluymuşum :))
Tahir AzmanKayıt Tarihi : 22.9.2013 14:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!